Aschach. Oostenrijk.

We hadden vannacht het raam opengelaten maar dat was wat minder succesvol. Voor Peter dan. Hij had last van het verkeer. Ik niet, mijn rechteroor doet het nog niet en dat kwam mij vannacht dus goed van pas.
Om 07.00 zaten we aan een goed verzorgd ontbijt en uiteindelijk zijn we om half negen rustigaan vertrokken uit otel Wittelsbacher Zollhaus.
De tocht ging weer veelal door de velden maar we zagen iets vaker de Donau. Dat we niet geoefend hadden was vandaag wel te merken. Maar goed, doorzetten. We fietsten Door Passau, waar de koffie tentjes nog dicht waren. Op een kleine rotonde was de situatie en beetje verwarrend. Er werd aan de brug gewerkt die wij overmoesten. We stonden bijna stil. Peter draaide het stuur en hop, daar gingen we. Onderuit. Het lukte ons allebei nog net om de trappers los te klikken dus op zich viel het mee hoewel ik een enorme knal voor mijn hoofd kreeg van peter zijn elleboog.
We hadden wel koffie verdiend maar het eerste restaurant kwam bij km 37. Toen smaakte hij wel erg goed.
Daarna weer Door, lange stukken over fietspaden langs de Donau. Veel klaprozen. Vooral erg warm. De grensovergang stelde niets voor. Een bordje aan de boom gespijkerd.
Het zadel, de zon en de opkomende vermoeidheid maakte het zwaar. Maar de route is leuk. Weinig dorpjes en vooral aan de andere kant van de Donau. Zo kwam het dat we pas op km 70 een restaurantje zagen aan de overkant maar toch op onze route. We moesten met het pontje over. Zo leuk!
Peter sloeg prompt zijn fietsbril van zijn hoofd en deze ging hop overboord. Weg bril. Ja, deze had dezelfde kleuren als zijn helm dus ik krijg argwaan. Hoe gaat hij zich ontdoen van zijn fietskleding? Zelfde kleuren!
Het pontje was grappig, de lunchpauze op het terras lekker. Daarna weer verder. Ditmaal in de schaduw, wat een verademing. Regen is wat, maar de hele dag 33 graden is het andere uiterste.
We besluiten te overnachten bij Kaiserhof, vlakbij Aschach. ZIMMER FREI betekent hier echter ook ALLE ZIMMER BESETZT. Foeter foeter!
We moeten 6 km verder. Naar het dorp Aschaf. Het eerste onderkomen zout vol. We gaan maar hotel Aschafferhof en daar heet een vriendelijke, morsige man ons van harte welkom. De kamer is prima met uitzicht op de Donau en een douche die elke hoek van de badkamer raakt.
Wij hebben de keuken gezien maar wagen toch ons leven om hier te gaan eten. Nu is het half negen, bedtijd. In de verre lijkt er regen aan te komen maar wij zitten lekker! Morgen weer een dag en we kunnen pas om half acht ontbijten☺☺. Vandaag in elk geval wederom 97 kilometer gefietst.